Η χαμένη μου αθωότητα, μοιαζει με όνειρο στο πέρασμα του χρόνου. Ένα όνειρο που κρατάει λίγα δεύτερα και τώρα το νοσταλγώ. Τότε που η μάνα μου με τάιζε στο στόμα και η μπάλα μέσα στα στενά της γειτονιάς ήταν συνήθεια. Τότε που δεν μπορούσαμε να μετριάσουμε τα θέλω μας και ήμασταν κινητές βόμβες έτοιμες να εκραγούν. Φτάνω στο σημείο να συνηδητοποιώ ότι η νύχτα είναι πιο ωραία καθώς κρύβει τις ατέλειες αύτου του κόσμου. Ατέλειες που είναι αβάσταχτες για το μυαλό των ανθρώπων. Έχει γεμίσει ο κόσμος με γυάλινες πρωσοπικότητες, εύθραυστες και σκονισμένες. #Πρέπει να βάλω ένα τέλος στον παραλογισμό μου. Η ζωή είναι μία πόρνη που της τζογάρεις όσα μπορείς και θέλεις. Εγώ θα τα τζογάρω όλα γιατί κάποιοι λένε πως είναι παιχνίδι. Αν το σκεφτείς καλά, πρέπει να χουν δικιο. Μόνο που οι γυάλινες βιτρίνες μας δεν ειναι διαθέσιμες να παίξουν, φοβούνται μην ραγίσουν. #Μήπως δεν είμαι παράλογος τελικά. Ξέρω οτί αν παίξω η πιθανότητες το "περιτύλιγμα" να σπάσει είναι πολλές και θα κοπώ. Είδα πολλές φορές άλλους να ματώνουν, ακόμη και εκείνους που είναι φτιαγμένοι απο πάγο. Το ίδιο μάς το αίμα θα μας ξεπλίνει και θα μας χαρίσει την "αιωνιότητα" (της ψυχής).
αθωοτητα. κατι το οποιο στις μερες μας δεν το βρισκεις.εχει εξατμιστει.γι αυτο ολοι αναπολουμε τις παλιες εκεινεσ στιγμες, που τα προβληματα των μεγαλων δεν ηταν για εμας παρα πλακα. μεναμε αυτο που ημασταν γιατι δεν θελαμε να καταντησουμε σαν αυτους του γυαλινους, σκονισμενους ανθρωπους οπως εσυ λες. ειμασταν μικροι, αλλα ειχαμε διαισθηση.μαλλον.οι προσωπικοτητες λοιπον που λες, δεν ειναι τιποτε αλλο απαρα παιγνια της ζωης.μια μασκα ισως, πισω απο την οποια κρυβουν τον αδυναμο χαρακτηρα και τον φοβο τους.δεν εχω ιδεα γιατι τα λεω αυτα, αλλα μου βγηκαν με το που το διαβασα. απλα υπερχο.και ξυπνιο.
ReplyDeleteκαλο βραδυ. :)
xxxx