Βραδυές ματωμένες μέσα σε κοινωνία σάπια, πρωταγωνιστες σε φαρσοκωμωδια χωρις τέλος. Ζωή με επαγγελματικο προσανατολισμο το πεζοδρομιο, και συ πελατης καθημερινος. Πνιγμος σε καπνους και εξτασιασμενες μορφες νομιζεις σε κυνηγανε. Ξερεις οτι ειναι λαθος αλλα δικαιολογεις την καθε κατρακιλα σου. Δεν κουραζεσαι να εισαι το τιποτα γιατι εχεις αντιληφθει οτι ειμαστε μια κουκιδα στον χαρτη. Πινεις, καπνιζεις και βαζεις τον θανατο στην καθημερινοτητα σου. Μεχρι πότε θα εισαι υποχείριο του λευκού θανάτου? Δεν είσαι παίδι της νύχτας και της μαγκιάς, είσαι παιδί της πίκρας και της ξεφτίλας. Φύγε...ο δρόμος είναι στενός και οδηγεί σε αδιέξοδο και εσύ πολύ νέος για να πεθάνεις. Παραισθισιογώνες καταστάσεις που σε εγκλωβίζουν στη δύνη τους και σου προκαλούν ψυχική ταραχή, παρερμηνεύονται απο το κουρασμενο μυαλό σου ως ένας παράδεισος, στην ουσία γεμάτος με φίδια. Ο Αδαμ και η Εύα φαγαν το μήλο(ψυχικός θάνατος), η πρέζα των πρωτόπλαστων. Εσυ θα το δαγκώσεις?
No comments:
Post a Comment